eva_clip_image002Hallo, ik ben Eva.
Sommigen onder jullie kennen me al van het onthaal tijdens de inspiratiedagen en de lezingen of van de vieringen. Toch vind ik het evident dat ik me even voorstel.

Ik ben opgegroeid in een praktiserend katholiek gezin. Elke zondag gingen we naar de kerk. Mijn ouders bleven zoeken naar ‘de beste kerk’ voor ons gezin. Zo gingen we als kleine kinderen naar de parochiekerk in de Rijzenbergenstraat. Daarna volgden het KUC en Sint-Coleta, met tussendoortjes in een Afrikaanse, een koptische, een Grieks-orthodoxe kerk. We waren er ook steeds actief: als misdienaar of om te dansen tijdens de viering. Mijn ouders stonden ook open voor minder algemeen aanvaarde wegen op spiritueel vlak, zoals helderzienden consulteren en channelen met overledenen.
Van mijn derde tot mijn twaalfde levensjaar liep ik school in de Gaspard de Colignyschool, de school met de Bijbel, een protestantse school waar ik de verhalen uit het Oude en het Nieuwe Testament las en zelfs zong.

De dansmicrobe kreeg ik van mijn moeder mee. Tijdens mijn kinderjaren en mijn jeugd volgde ik haar naar de dansles, op dansstage en op ontdekkingsreis naar Marokko, Tunesië en Turkije. Het is tijdens een van deze reizen dat mijn moeder een Marokkaanse vrouw leerde kennen die een jaar later in ons huis te gast zou zijn. Zij kwam studeren aan Sint-Lucas en werd mijn grote zus. In ons gezin was ik de oudste van vier en een grote zus was voor mij een nieuwe deur naar de wereld. Van haar leerde ik mijn eerste Arabische woordjes, ze leidde me in in de islam en toonde me hoe een meisje zich mooi maakt.

Vooraleer de logische studiekeuze ‘Arabistiek’ aan te vangen, verbleef ik een jaar in Bolivia met AFS (American Field Service, maar die oorspronkelijke naam wordt niet meer gebruikt), een mondiale uitwisselingsorganisatie voor jongeren. Het was mijn eerste persoonlijke overwinning, want ik had zelf gezorgd voor de nodige beurzen en praktische informatie.
Daar in Bolivia heb ik de essentie van het leven geleefd, beter kan ik het niet zeggen. De armsten hebben er met me gedeeld; de rijksten hebben geprobeerd me te bestelen.
Mijn studie Arabistiek werkte ik af in Egypte, waar ik me ook toelegde op de klassieke oriëntaalse dans. Ik was voor het eerst alleen op de wereld en dat heeft me getekend.

Alhoewel ik met de beste bedoelingen ben getrouwd, ben ik na drie jaar gescheiden. Dat heeft me doen inzien dat men met twee moet zijn om te dialogeren. Communicatie – zeggen wat men echt voelt en écht luisteren naar wat de andere te zeggen heeft – is oh zo belangrijk.
In een relatie is het voor mij ook van levensbelang om de andere te aanvaarden zoals hij is en zelf te kunnen zijn wie men is. Ik heb nu zes jaar een nieuwe levenspartner. We hebben samen een dochter en we hebben het prima getroffen met elkaar. Mijn man is muzikant van Indische oorsprong en ik ben danseres Indische dans. Hij is van geboorte moslim en opgegroeid in een hindoedorp en ik heb mijn katholieke en Vlaamse achtergrond. Thuis nemen we het beste van overal op in ons leven en vieren de feesten van christenen, moslims en hindoes. Voor ons is het duidelijk dat wij niet meer leven in een tijd van ‘de ene, juiste weg’; iedereen heeft zijn waarheid. Volgens mij is het precies de bedoeling elkaar aan te vullen en zo meer en meer onszelf worden.

Geloof en vertrouwen zijn doorheen mijn leven mijn belangrijkste leidraad geweest. Mijn zoektocht naar verdieping houdt niet op. De weg van mijn hart is nu mijn doel. Dat sluit prachtig aan op de nieuwe kansen die ik krijg nu ik sinds 1 november 2012 halftijds in dienst ben als coördinatrice en secretaresse van La Verna.
Nu al voel ik mij thuis in deze gemeenschap. Vooral de globale en tegelijkertijd individuele spiritualiteit van La Verna trekt mij aan. Ik vind hier een plaats waar iedereen mag zijn wie hij is, een plek waar mensen in gemeenschap kunnen groeien en groeipijnen doorstaan, zonder gebonden te zijn aan dogma’s.
La Verna is voor mij een nieuwe, welgekomen impuls op mijn pad en ik heb vertrouwen in een leerrijke en vruchtbare samenwerking.

Eva Baillieul
Januari 2013