‘Een dag met een gouden randje…’

Ja, 20 mei 2014 was een dag met een gouden randje…
Het was onze laatste reeks-dag Authenticiteit van dat jaar.
Mijn 13e jaar dat ik de reeks volgde en ’t was een speciale dag!
De verbondenheid, het delen van onze verhalen, het vertrouwen, de herkenning en erkenning van alles wat in je leeft. Dat alles er mag zijn. Het is uniek. Het is zo La Verna.
Een ‘schooljaar’ lang, elke maand samenkomen en telkens zo blij elkaar terug te zien.
Benieuwd naar alle belevenissen, verhalen en ervaringen van iedereen. Zo leuk ’s morgens elkaar te ontmoeten, een knuffel te geven en weten dat je de dag gaat delen, spannend.

Mijn eerste Authenticiteit in 2001 met Kristin herinner ik me nog levendig, in de Harp in Izegem. Tien dagen, met elke dag een ander thema-dier uit de Axenroos. Stap voor stap kennismaken met jezelf, je onderbewuste én je bewuste wereld, je gedrag, je relatie met jezelf en met anderen. Het gaf me zoveel inzicht en stap voor stap begreep ik mezelf meer. Waarom ik de ene dag me zo voelde en handelde, de andere dag het totaal anders kon zijn. Veel innerlijke vragen, rollende emoties, onduidelijkheden en een gevoel van ‘onbalans’ in mijn leven, iets diep binnen in jezelf…  We kunnen maar onszelf worden in verbondenheid met anderen. En je bent oké met wie je bent! Alles in jou is er en mag er zijn. Alle axen leven in jou en zijn echt een deel van je unieke zelf.

Ik herinner me nog dat m’n echtgenoot en een hartsvriendin, toen in 2001, tegen me zeiden: ‘Is dit wel goed voor jou? Het verandert je zo! Ben je wel zeker  dat je dit wil blijven volgen?’
Een mooiere bevestiging kon ik eigenlijk niet krijgen!
Zij waren bezorgd om mij en ik begreep hun reactie daarom wel. Ik voelde immers ook die verandering. Maar ik had er zoveel deugd van, ik kwam zo vervuld en opgeladen thuis na zo’n dagje. Een zalig warm en verbonden gevoel, ik was niet alleen! Niemand zou me dit afnemen!!
Ik ontmoette en verkende mezelf, samen met ons allen in vertrouwen en verbondenheid, dat was zo fijn, dus daar ging ik zeker mee door.
Een belofte aan mezelf! 
Ik was ‘Kathleen, de keiharde business vrouw in onze zaak’, altijd doorgaan, maar ik voelde dat er nog een totaal andere ziel in me zat, die moest en wou ik leren kennen. Die kreeg echter bijna niemand te zien want dat hoort niet thuis in die professionele keiharde automotive business wereld. Deze ziel zat dus diep verscholen.

Voor wie vertrouwd is met de axenroos, de leeuw, de havik, de schildpad en de bever, dat waren m’n meest vertrouwde plekjes. Die kende ik door en door.
De leeuw, elke dag opnieuw leiding nemen, samenwerken en opdrachten geven aan onze 30 medewerkers in de familiezaak. Van je laten horen, met respect en overtuiging, een verschil maken in die auto-mannenwereld, een leeuwin in hart en nieren oh ja!
De havik, aanvechten… dat hoort absoluut thuis in onze business met een autoconstructeur, keihard en zonder emoties diende ik mijn klauwen te laten zien, vechten voor wat niet juist en eerlijk was, ik stond als vrouw zeker wel mijn mannetje in die autowereld.
De bever, zorgen voor… m’n 30 koppig team, m’n gezin, familie, vriendinnen… ja, dat ken ik door en door, een ‘gevertje’. ‘Als ik hen gelukkig maak zal ik zelf ook gelukkig worden’ zei ik tegen mezelf. Dit leefde diep in mij.

Alsook heel vertrouwd tussen al dat ‘krachtig zijn én geven’ was die schildpad. In m’n holletje onder m’n eigen schild, wegkruipen want ik had pijn en verdriet. Die donkere kant in mij die niemand echt kende, die verborgen zat en heel veel energie wegnam. In Authenticiteit mocht die eens buitenkomen en van zich laten horen. Hij werd met liefde omarmd, dat was totaal nieuw voor me. Ik moest niet alleen daar in die donkerte zitten.
Alzo ontdekte ik hem, en gaf het me het inzicht dat dit echt een deel van me was, dat ik dit niet moest blijven bevechten. Eerder het een stem geven, licht, liefde en aandacht ervoor, het omarmen… Mild voor jezelf zijn is een hele (moeilijke) oefening.  

En zo was het ‘meant to be’ dat m’n schilderij die ik schonk aan La Verna op onze laatste dag Authenticiteit in mei 2014, niet af-af was. Die dag wou ik iedereen zijn input erop hebben, een woord, een uitdrukking, een beeld… Een creatief olieverfdoek dat ons verbond, op die unieke dag met z’n gouden randje.
Enkele quotes uit mails die die avond en de erop volgende dagen in onze boxen kwamen:

Ik ben thuisgekomen en genoten van de dankbaarheid die ik in mijn hart voelde. Zo zalig om het geschenk dat ik mocht ontvangen, helemaal in mij op te nemen. Wat ben ik jullie dankbaar. Op al die jaren authenticiteit koester ik dit als een prachtig moment. Vandaag is een dag met een gouden randje. In warme verbondenheid,
Kristin.

En zeker weten dat gisteren een dag met een gouden randje was, uniek en voor altijd in ons hart.Het was een GRAND CRU jaar Authenticiteit!!
En met een vol hart gisterenavond ‘verf’ uit tubes op palet gelegd, borstel vastgenomen en schilderen vanuit het hart… in verbondenheid. Wordt vervolgd…
Kathleen

Vanmorgen wakker geworden met de idee dat ik in de mail niets had gezegd over dat prachtige geschenk van jou, Kathleen.
HET SCHILDERIJ voor het La Verna Huis, terwijl dit zo onze dag kleurde.
De ontroering in heel de groep was voelbaar aanwezig. En het werk is zo mooi. Het zal prachtig staan in ‘ons huis’, een huis waar deze groep authenticiteit een warme bedding voor is.
Kristin.
Noot van de redactie: Er was toen nog helemaal geen sprake van het huis dat we uiteindelijk zouden vinden, het zat nog in de dimensie van onze verlangens.

Lieve lieve mensen,
Bij mij komt het woord “overvloed” op, bij zoveel warmte, zoveel verbondenheid, zoveel echtheid. Tijdens de autorit van Melle naar Leuven waren Lieve en ik het roerend eens over hoe waardevol La Verna, en meer in het bijzonder de groep authenticiteit, is. Er wordt ons zoveel wijsheid aangereikt, door elkaar en door Kristin. Heel erg dankbaar dat ik dat ontdekt heb en mag meemaken.
Dominique

Lieve dames allemaal,
Mijn tranen zijn weer niet ver weg bij het lezen van al dit moois. Dit keer zijn het mooie tranen, gekoesterde tranen, diep geroerde tranen uit dankbaarheid dat ik er mocht bij zijn dit jaar om jullie allemaal ECHT te leren kennen. Dit was waarlijk balsem voor mijn ziel en verwarmt mijn hart zo voelbaar. Ik draag jullie mee in mijn hart in de periode dat we elkaar niet zien deze zomer. Zoveel moois gezien, zoveel moois gehoord, zoveel moois gevoeld, daar kan ik echt nog wel een stukje op teren de komende weken.
Patricia

Bij het lezen van al die warme, recht uit het hart geschreven woorden springen tranen in mijn ogen. Ik word er zo door ontroerd hoeveel Liefde er uit vloeit, hoe we écht met elkaar verbonden zijn. 
Een ‘Grand Cru’ jaar :-), supergoed verwoord Kathleen! En wat een cadeau om iets te mogen toevoegen aan één van jouw meesterwerken, voor het ‘La Verna-huis’. Ik werd er inderdaad stil van…
La Verna… Authenticiteit… daar voel ik me écht ’thuiskomen’.
Hilde

Liefs voor jullie allen!
Het was een geweldige groei, die maanden onderweg met jullie te zijn!!
Lieve

Zeker wanneer je de eindigheid van het leven bekijkt, ben ik heel gelukkig in zo een warm nest ontvangen te worden.
Het is heel fijn La Verna, in bijzonderheid Authenticiteit, in je hart te sluiten.
Bea had gelijk dat La Verna iets was voor mij.
Dank Kristin om heel je hart met ons te willen delen. Zowel door mekaar als door Kristin worden wij met zoveel  wijsheden geconfronteerd, dank daarvoor.
Dat is wat je noemt in veiligheid en vrijheid thuiskomen.
Annie

Ik kan maar weinig meer toevoegen aan al deze mooie woorden van jullie allen…behalve wat Kathleen voor mij op dat prachtschilderij zal schilderen… La Verna en authenticiteit is voor mij in veiligheid thuiskomen. Ik besef maar al te goed wat een unicum dit gegeven is. Ben dankbaar, heel dankbaar.
Chantal

Spreken van helende ‘nawerking’ van zo’n dagje? Jazeker!!! Deze bloem ging het eerste schilderij in het La Verna huis worden, dat stond vast…
In Maart 2016, twee jaar later, was het huis een feit! Maar het duurde dan nog 5 jaar, in totaal 7 jaar, van mei 2014 tot januari 2021, voor ik ‘onze dag met gouden randje’ vorm en kleur kon geven op doek. Pas nu was de energie er om m’n ziel erin te leggen en alle woorden en quotes van toen die dag, vorm en kleur te geven.
Nu voelt het een cirkel die rond is en het schilderij hangt eindelijk in het La Verna huis!
Superblij en tevreden.
Deze quote kwam op mijn pad na het ophangen van het schilderij in het huis, toen ik de Raad van Bestuur de foto’s mailde, hij raakte diep! Dank je wel Marleen!!

Helemaal mijn pad momenteel:  

Pas als je de moed toont
Je weg te gaan
Toont de weg zich aan jou.