Lieve lezer,
Het was een bijzonder jaar, 2020, het coronajaar. Voor vele hoopvolle mensen is corona een teken dat we aan diepgaande verandering toe zijn. Ze zien deze tijd als een kans tot transformatie met meer respect voor de natuur, een rechtvaardiger verdeling van de middelen, het opheffen van hiërarchie, machtsmisbruik en uitbuiting, een verdere evolutie naar een transparante wereld…



Anderen, ook hoopvol, zien in corona en vooral in de maatregelen ertegen een complot van een rijke wereldelite om een nieuwe wereldorde te scheppen. Ze zien de gevaren van de vaccinatie die DNA veranderend zou zijn, onvoldoende getest en daarbij inbreuk makend op wie we zijn in onze fysieke en psychische integriteit.

Nog anderen, ook hoopvol, zien corona als een tijdelijke hinder en verlangen zo gauw mogelijk hun oude vertrouwde leven weer op te nemen.

Ikzelf weet het niet. Ik zoek graag naar de waarheid en sta open voor de verschillende manieren van kijken. Ik vertrouw erop dat de puzzelstukken zich zullen leggen. Er zijn verschillende gebeurtenissen die samenvallen, dat is zeker: er is corona, de klimaatopwarming, het migratieprobleem, er zijn mensen die buiten het maatschappelijk weefsel vallen, …
Hoe naar dit alles wordt gekeken en met dit alles wordt omgegaan is heel verschillend, uiteenlopend zelfs. Er is een grote polarisering.

Die polarisering deed zich ook voor bij de Amerikaanse verkiezingen. We beleefden superspannende dagen. Het leek er op een bepaald moment op dat Trump zou kunnen winnen. Wie dacht dat Trump een grote vergissing was en het na 4 jaar politiek van haat en verdeeldheid, welletjes zou geweest zijn, was eraan voor de moeite.
Maar gelukkig, Biden won! En we kunnen maar hopen dat er meer rust komt en dat de verbinding waar hij voor staat, zal lukken. Ik zie in zijn verkiezing alleszins een gunstig voorteken, een ramp die werd verijdeld.

Ook La Verna beleeft spannende tijden. Door corona kunnen we op dit moment nauwelijks programma’s aanbieden. Er is enkel een beperkt online-programma. Ons huis staat er verweesd bij. We hopen dat we de komende periode financieel kunnen overbruggen. Het huis is zo waardevol.
Het is ook spannend geweest omdat de eigenaar in de zomer besliste om het huis te koop te stellen. Wie zou het kopen? Zouden we het huis nog kunnen huren? We waren benieuwd wat het universum op ons pad zou zetten.
En ja, inmiddels hebben we de nieuwe eigenaars ontmoet. Het zijn mooie mensen die onze missie genegen zijn. We krijgen de kans het verder te huren.
Het huis heeft ook een symbolische waarde. Het staat voor waarden die meer dan ooit van belang zijn.
In deze coronatijd wordt het duidelijk dat het fundament waarop de samenleving is gebouwd moet veranderen, Waar tot nu toe ‘groei’ voorop stond, komt nu de intermenselijke kant naar boven. Eens te meer beseffen we hoe belangrijk warme contacten zijn waar kwetsbaarheid ons veel leert over ons mens-zijn.

La Verna leeft intussen verder op een andere manier. Het tijdschrift dat je nu in je handen hebt, is het dikste ooit. Vele mensen zijn in hun pen gekropen. Hun inspiratie doet La Verna leven en we zijn er heel dankbaar om!
Vele schrijvers zijn intussen vertrouwden geworden. Anderen leveren een eenmalige bijdrage. Ivy Pelkmans schrijft eerlijk en ontwapenend over haar leven. Brigitte Puissant laat ons even meekijken in haar oma-zijn. De blogs van Kristel Busschaert zijn pareltjes. Er zijn de nieuwe rubrieken van de medewerkers Kathleen Van Driessche en Marian De Lathauwer. Het artikel van Ilse Wanten ‘Ziel in Zicht’ in het julinummer kreeg een gevolg: zij en haar partner maken een documentaire waarbij ze een kind met gelijkaardige ervaringen gedurende jaren gaan volgen. Wij mogen het langs de zijlijn meemaken. Trees Verwilligen bezorgde ons een waar gebeurd kerstverhaal. Jan Mertens laat in zijn ziel kijken met ‘mondmaskerpijn’. Jan Timmerman geeft een beschouwing over een heilzaam dagritme. Adinda Verbanck had een workshop rond sprookjes gepland maar toont in de plaats een schatkist. En ikzelf deel nog een stukje van mijn levensverhaal. En dan zijn er de teksten, geschreven door de sprekers, Jan Mertens, Erika Nap, Stefan Van Meirhaeghe en Krist Pauwels, die iets zouden inbrengen tijdens de inspiratie-dagen met als thema ‘Amor Mundi’. En ook 2 lezers, Annick Bailleul en Katrien Sercu kropen in hun pen. Je vindt ook nog een stukje geschiedenis van de inspiratiedagen.
En zo houden we het vuur brandend. Zoekend naar wat kan in deze tijd. Ons aanpassend aan de mogelijkheden.

Het is niet de sterkste van de soort die overleeft,
het is ook niet de intelligentste.
Het is die ene die het beste tegen verandering kan.
Charles Darwin

Zo kijk ik ook graag naar deze tijd. Zoekend naar de betekenis en de mogelijkheden van de verandering die zich aan het voltrekken is. We weten niet wat dit coronagebeuren voor de toekomst zal betekenen. Het is een spannende tijd. Wat is er in de diepte aan de hand? En hoe zal de samenleving evolueren? Belangrijk lijkt me dat ieder de kans krijgt om zijn stem te laten horen. En dat we leren om niet in de strijd te gaan over ‘wie heeft gelijk’? Dat is geen gemakkelijke opdracht. Corona en zeker de maatregelen raken aan ieders gevoeligheden. Het respecteren van de verschillende standpunten, en het loslaten voor vooroordelen is in mijn aanvoelen de beste weg om uit de crisis te komen. Ik ga er graag van uit dat iedereen wil bijdragen. Achter elke houding en achter elk standpunt zit een verlangen… Daar met openheid en liefde naar kijken zal de weg wijzen.

Ook de houding tegenover de natuur bekijk ik graag op een onbevangen wijze. Ik hoor sommige mensen zeggen dat corona de wraak is van de natuur op de mens. Ik hou niet van deze opdeling tussen de natuur en de mens. Wij zijn immers even goed natuur als de aarde. We vergaan tot stof en as. We zijn één met de aarde, met de natuur. Zijn we goed voor de aarde, dan zijn we goed voor onszelf.
Doen we de aarde geweld aan, dan doen we onszelf geweld aan. En dan bekijk ik dit eerder in de grote samenhang, dan louter individueel. Wat is goed voor de mensheid als geheel? In de mate dat elke mens een waardig bestaan krijgt, worden we zelf geheeld. Zolang we uitbuiten of onderdrukken zijn we nog geen geheelde mens of geen geheelde samenleving.

Vele mensen staan onder druk, soms zelfs zonder er bewust van te zijn. De vele burn-outs, depressies, angststoornissen, mensen die niet langer kunnen meedraaien, die rust en stilte nodig hebben om bij zichzelf te komen, zoveel jongeren die mentale problemen hebben (ook lang voor corona)…, het zijn tekenen van een algemene maatschappelijke overspanning. Er leeft bij veel mensen een verlangen om terug bij hun natuur te komen. Meestal betekent dit constructief bijdragen op een ritme dat passend is.

Het vroegere ‘ga en onderwerp de aarde’ mogen we vervangen door ‘ga en verbind je met de aarde’. We hoeven onszelf en de aarde niet langer te onderwerpen, maar wel te eren.
Het is een opdracht waar ieder mee aan de slag kan. Het is ook een thema waar ik persoonlijk mee bezig ben: in welke mate en wanneer zet ik mezelf onder druk?

Ook maatschappelijk kunnen we kleine stapjes zetten. Vandaag las ik in de krant dat op een aantal plaatsen slagbomen aan scholen zijn gezet zodat ouders hun auto niet meer aan de schoolpoort kunnen parkeren. Het is nu reeds aangetoond dat de gezondheid van de kinderen hierdoor verbetert en
dat op een meer ontspannen manier naar school wordt gegaan, te voet of al fietsend. Een verplichte maatregel kan deugd doen.
We zijn vrijheidsmensen geworden en deze vrijheid is voor velen zo heilig! Ik denk dat het nu tijd wordt om deze vrijheid ten dienste te stellen niet enkel van het individu maar van het algemeen belang. Een betere en rechtvaardiger samenleving mag een maatstaf worden.
Corona is alvast in dit opzicht een goede oefening.

De geschiedenis zal nooit veranderen
vanwege politiek, of veroveringen, of theorieën, of oorlogen
dat alles is slechts herhaling,
is iets wat we al gezien hebben vanaf het begin der tijden.
De geschiedenis zal veranderen,
wanneer we de energie van de liefde kunnen benutten,
zoals we de energie van de wind benutten, van de zee, van het atoom.
Teilhard de Chardin

Ik wens iedereen een innig kerstgebeuren en een warm nieuw jaar! Dat 2021 ons heil en geluk mag schenken en dat we daar elk een steentje mogen in bijdragen.


Voorzitter vzw La Verna


Graag dank ik Kathleen Van Driessche met wie ik het tijdschrift heb gerealiseerd. Het was heerlijk samenwerken.
Het zou fijn zijn reacties te ontvangen op dit voorwoord. Graag gaan we met jou in interactie. Dat kan via kristin@laverna.be.