Lieve lezer,

Ik wil het graag hebben over de kracht van het onzichtbare en hoe er tegelijk het verlangen is dat die zichtbaar wordt. Zo binnen, zo buiten. Het is een thema waar een aantal mensen bewust mee bezig zijn. Het verlangen gezien én gewaardeerd te worden om wat binnen in je leeft, om wie je echt bent, wat voor jou van waarde is, wat je doet en vanuit welke intentie je het doet. Wie niet gezien en gewaardeerd wordt, kan eigenlijk niet bestaan. Ook Lies Daenen schrijft verderop in dit tijdschrift over haar verlangen naar zichtbaarheid.
“Ik voel me onzichtbaar. Wat ik doe is belangrijk, maar ik krijg er zo weinig waardering voor, noch van mijn man, noch van de buitenwereld.” Dit hoorde ik een moeder zeggen die met veel toewijding voor haar kinderen zorgt. Het wringt bij haar. Ik zeg haar dat wat ze doet van belang is. Het komt niet echt binnen. Ik vraag haar of ze zichzelf waardeert. Ja, zegt ze. Ze zegt het met overtuiging, maar haar frustratie is niet verdwenen.

Ik kan dit herkennen. Er is zoveel inzet die niet echt wordt gezien en gewaardeerd. Ook ik voelde dit toen ik als jonge moeder de keuze maakte om thuis te blijven bij mijn kinderen. Ik moest echt dicht bij mezelf blijven om in die keuze te blijven staan en ik mocht mij vooral niet vergelijken met de vele jaargenoten-vrienden die professioneel aan de slag waren.
Ik ben nu heel blij dat ik die keuze maakte. Ze paste toen bij mij en bij de mogelijkheden van ons gezin. Alsof liefde die vorm toen nodig had.

Ik herken dit ook in wat ik meemaak in La Verna. Ik ben de voorbije twee jaar als halftijdse kracht betaald geweest. Na een periode van 10 jaar vrijwilligerswerk voor La Verna betekende dit een erkenning. Het voelde juist. Hoeveel tijd, werk en toewijding stak ik er immers in. Daarenboven zou een betaalde kracht mijn opvolging en dus de continuïteit van La Verna meer kans geven. In de diepte was er nog iets anders dat meespeelde. In mijn gevoel werd de waarde van La Verna gezien. En dat is belangrijk. Iets kan voor jou persoonlijk van belang zijn en waarde hebben, maar we hebben ook de waardering en de steun van de samenleving nodig. We leven in een sociale context. En het is belangrijk dat die je bemoedigt. We zijn geen entiteiten op zich, we maken deel uit van een sociaal weefsel dat ons continu beïnvloedt. Daarom was het hartverwarmend en steunend dat er de voorbije drie jaar een sponsor was die het belang van La Verna voor de samenleving inzag. Die verbondenheid en spiritualiteit als de bouwstenen ziet van een menswaardig samenleven. Met deze sponsoring konden we een deel van het loon betalen en die steun hielp ons ook om de nieuwe fase van La Verna uit te werken en ons huis te betrekken.

Om de nodige zuurstof aan dit nieuwe project te geven en het La Verna-huis tot volle bloei te laten komen, is er tijd en ruimte nodig. Daarom ben ik nu opnieuw als vrijwilliger aan het werk. Zo kan ik in vrijheid werken zonder een zware financiële druk boven het hoofd van La Verna. Het zou wel goed zijn indien er in de komende tijd opnieuw financiële steun komt.

Ik kan maar getuigen, en misschien sluiten een aantal mensen zich hierbij aan, over het belang van een plek, een gemeenschap waar mensen bemoedigd worden en zich bewust worden van hun mogelijkheden om constructief aan de wereld bij te dragen.
Elke mens is bewust of onbewust op zoek naar zingeving, naar iets dat hem of haar beweegt naar het goede. In elke mens is er een heimwee naar liefde. Maar vaak moet dit heimwee ontsloten worden. Daarvoor heb je soms anderen nodig. Om wakker te worden, om je te herinneren aan wie je bent. Het kan een unieke ervaring zijn te voelen dat je ziel tot leven komt, dat er iets anders is dan een onbestemde leegte.

Zeker in deze tijden van vervreemding – de vele depressies en burn-outs zijn er tekenen van – worden we uitgenodigd om naar het wezenlijke te gaan en om voorbij de grenzen van de oppervlakkigheid dieper te kijken in onszelf en in de anderen. Zoveel behoeften worden ons aangepraat. Zoveel werk is belastend en verhindert ons om met het wezenlijke verbonden te blijven. Zoveel relaties zijn gebaseerd op verwachtingen die we niet kunnen invullen. Er zijn zoveel krachten aan het werk, gebaseerd op macht, die vervreemdend zijn voor het zieleleven van de mens…

La Verna brengt mensen bijeen om samen de weg te gaan. Want het is toch maar vanuit de ervaring dat de weg zich ontvouwt. Het helpt als er een groep is waarbij je letterlijk en figuurlijk op adem kan komen, die je herinnert aan wat van belang is, die inzicht geeft in het web waarin je steeds opnieuw verstrikt kan geraken, die vreugde geeft omwille van de verbondenheid in het samenzijn.
Vriendelijkheid, liefde, veiligheid, je welkom voelen, jezelf kunnen zijn, … het zijn waarden of kwaliteiten die het hart ontdooien en geleidelijk aan vervullen. En in de vervulling van het eigen hart ligt de kiem van het verlangen naar een leven dat goed is voor iedereen. En dat verlangen is dan weer de basis voor de omslag van een samenleving van ‘ieder voor zich’ naar een samenleving die gericht is op het heil van iedereen.
We zijn blij met het huis omdat er nu een concrete plek is waar we in verbondenheid met elkaar de weg kunnen gaan en elkaar kunnen dragen in dit ‘grote werk’. Want die omslag, zowel persoonlijk als maatschappelijk, vraagt moed, aansporing en solidariteit.

Het is echt vreugdevol om in gelijkgestemdheid samen met de vrijwilligers en de vormingswerkers onze dromen en onze plannen met elkaar te delen en vorm te geven. Het ruime aanbod dat je vindt in dit tijdschrift is alvast een eerste concrete invulling.
Het is ook fijn dat het huis de mogelijkheid biedt om mensen gastvrij te ontvangen. De energie van het huis is een onzichtbare, maar wel voelbare kracht. Het is een kracht die uitnodigt om dicht bij jezelf te komen, om thuis te komen. En thuiskomen, is dat niet een verlangen van iedere mens?

Zowel het aanbod als het huis zijn erop gericht om te leren omgaan met wat is. Het leven is soms moeilijk, soms worden we beproefd. Maar laat dit een uitnodiging zijn om dieper in jezelf te zakken en je te bevrijden van wat je verhindert of beklemt. Thuiskomen in het hart lost de problemen niet op, maar het kan je er wel anders doen naar kijken en je anders doen voelen. Het kan in jou een bodem leggen van vrede en geluk die niet langer afhankelijk is van uiterlijke omstandigheden, maar die je verbindt met de grote levensstroom. En die levensstroom, laat dat nu echt de onzichtbare kracht zijn. De kern van zingeving.

Als je wil dat de hele mensheid ontwaakt,
wek dan alles in jezelf.
Als je het lijden in de wereld wil verwijderen,
verwijder dan alles wat duister en negatief is in jezelf.
Echt, het grootste geschenk dat jij te geven hebt,
is je eigen zelftransformatie.

Lao Tse

Met een vriendelijke groet,

Kristin

september 2016