Beste vrienden,

Hier zijn we dan met een vernieuwd tijdschrift. In kleur! We zijn fier dat het gelukt is. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om ons als nieuwe ploeg op elkaar af te stemmen. We konden rekenen op een nieuw redactieteam, gelukkig nog met de steun van Leen Verhaert. En er was Kathleen van Driessche, die de lay-out op zich wilde nemen. Zij heeft er werkelijk haar hart en ziel in gelegd. Haar enthousiasme werkte aanstekelijk. Ze was in heel het gebeuren dé drijvende kracht. Kathleen is zaakvoerster van ‘Opelgarage Willy’, en we konden genieten van haar ondernemingszin en leiderschap.
Op het moment dat ik dit schrijf, hebben we het eindresultaat nog niet gezien. Het blijft dus nog even spannend. Het zal fijn zijn om het tijdschrift in onze handen te houden, te ruiken, te voelen…

Ook aan de inhoud hebben we veel aandacht besteed. We bekeken de vertrouwde rubrieken met een nieuwe blik. Wat blijft? Wat voegen we toe? Wat mag weg? Er hing veel creativiteit in de lucht. Nog niet alles hebben we kunnen uitvoeren. Jullie zullen het vertrouwde herkennen: het voorwoord, de getuigenissen van de vieringen, vrijwilliger in de kijker, boeken- en filmtips, de aankondigingen van de activiteiten, … het blijven de ‘vaste waarden’. Nieuw is dat er telkens een interview zal zijn met iemand die iets te zeggen heeft. We hadden die rubriek graag ‘Op de sofa’ genoemd, maar omdat er nog geen sofa in ons huis is, houden we het voorlopig bij een interview. Edward Burvenich is op bezoek gegaan bij Hans Schmidt, zijn leraar van het zesde leerjaar, en had een hartverwarmend gesprek met hem. Nieuw is ook de rubriek rond ‘Kunst en spiritualiteit’, verzorgd door Lies Daenen. En dan is er nog ‘Klara kookt’ en een kinderhoekje. Geleidelijk aan zullen er, nu La Verna een eigen huis heeft, ook meer aankondigingen van programma’s zijn.

Want ook met het huis wordt een nieuwe fase ingeluid voor La Verna. Na twaalf jaar is het zover. Het huis stemt ons diep gelukkig. We voelen nu reeds dat dit een plek van vreugde en ontmoeting zal zijn. Maar hoe geef je zo’n huis vorm en inhoud? Eerst zijn er de vragen rond de inrichting: Wat hebben we nodig? Hoe kunnen we tegemoetkomen aan de noden of verlangens van de mensen die het huis zullen bezoeken? Wat willen en kunnen we eraan besteden? Het is zoeken naar een goede mix tussen eenvoud, schoonheid, gezelligheid en functionaliteit.
We kregen veel steun! Boss Paints leverde de verf om alles op te frissen, de man van een vrijwilligster maakte voor ons een keukenmeubel, veel supporters schonken ons iets waardevols voor in het huis: een tapijt, tafels, een televisie, een muziekinstallatie, een koelkast, … En dan waren er de vele schenkers van boeken. We hebben al een hele bibliotheek! Al deze inbrengen geven een ziel aan het huis en op die manier wordt het een huis van velen.

Na de inrichting komt de vraag naar de invulling van het huis. Ook dit is zorgvuldig aftasten, een van gedachten wisselen met het bestuursteam en met de vrijwilligers die zich voor het huis willen engageren.
Op dit moment zien we twee grote luiken. Eerst is er het ‘open huis’: op een aantal momenten in de week zal het huis open  zijn. Al wie graag meer wil weten over La Verna of over een workshop is welkom. Maar ook mensen die graag de sfeer van het huis willen inademen. Het huis is immers ‘een oase in de stad’. Wie graag rustig wil mediteren, wat lezen, een praatje wil slaan of nood heeft aan gezelschap, is welkom. We geloven dat mensen kracht kunnen putten of dichter bij zichzelf kunnen komen door op plaatsen te komen die een energie van acceptatie en openheid in zich dragen.
Daarnaast zullen/willen we programma’s aanbieden die de totale mens aanspreken naar lichaam en ziel, naar hart en geest.
In dit tijdschrift vinden jullie een eerste aanbod van yoga, film, zang, lezingen, groeigroepen, … We heten jullie van harte welkom.

Ook onze website werd vernieuwd. De voorbije jaren heeft Hélène Derijcke veel aandacht en zorg besteed aan het up-to-date houden van de website. We willen haar daar hartelijk voor danken.
Franciska heeft nu de fakkel van haar overgenomen en er haar creativiteit in gelegd. Nemen jullie eens een kijkje op www.laverna.be?

Vernieuwing dus alom!

En dan is er nog het financiële aspect, dat de voorbije weken en maanden de nodige aandacht heeft gekregen. Voor La Verna blijft dit het moeilijkste gegeven, iets wat wordt bevestigd in een studie van de Koning Boudewijnstichting: “De structurele subsidies van de overheid nemen af. Dit noopt meer en meer organisaties om op zoek te gaan naar alternatieve financieringsbronnen, maar die evolutie verloopt niet probleemloos en vergt zware aanpassingen aan de manier van werken.”

La Verna heeft het op dit gebied niet gemakkelijk. Omdat we geen specifieke doelgroep hebben, maar integendeel openstaan voor iedereen die aandacht wil schenken aan het innerlijk leven en omdat we op levensbeschouwelijk vlak de kleur kiezen van universele spiritualiteit, en daardoor ook buiten de gekende koepels vallen, is het moeilijk om onze werking te financieren. We zijn financieel afhankelijk van de mensen voor wie we iets betekenen. Dit maakt ons kwetsbaar.
We doen ook pogingen om bedrijven warm te maken voor onze doelstellingen, maar het is geen eenvoudige oefening. We kunnen niet zoveel geven in return.
Gelukkig zijn er hier en daar particulieren en bedrijven die ons steunen, waarvoor onze oprechte dank! Maar dit is helemaal niet toereikend om de huur en de personeelskost te kunnen dragen. Met de ‘opbrengsten’ van onze werking komen we er alvast niet. We houden de prijzen van onze workshops bewust ‘redelijk’ opdat ze toegankelijk zouden zijn voor velen. En we bieden ook activiteiten aan die niets opbrengen, die zelfs integendeel extra kosten met zich meebrengen.

Nu ook met het huis: dit huis zal tegemoetkomen aan het verlangen om op adem te komen, om geestelijk voedsel te ontvangen, om boeiende gesprekken te voeren. Ik zie dit huis als een symbool: te midden van de drukte van het bestaan hebben we af en toe tijd nodig om stil te staan, om iets vanop afstand te bekijken, om een nieuw perspectief te vinden, … In dit huis te midden van de stad kan je binnenspringen en vanuit de drukte onverwachts stilte ervaren. Dan kan je een glimp opvangen van het feit dat er meer is dan de waan van de dag, dat er tijdloosheid is. Dat er meer is dan de zorgen die je verlammen, dat er ook onbezorgdheid en onschuld is in jezelf. Dat er meer is dan de drukte in je hoofd, dat je je denken kan vergeten en kan thuiskomen in je hart waar je rust vindt. Dat er meer is dan het afgesneden zijn van je gevoel, dat je terug in verbinding kan komen met dat wat je leven geeft.

Ik zie ons huis een beetje als de zon. We worden zo blij als de zon er is. Het leven ziet er plots anders uit. En wat zo bijzonder is: de zon schijnt voor iedereen, blij of droevig, arm of rijk, … niemand hoeft ervoor te betalen. We krijgen het cadeau, zomaar, zonder er iets voor te moeten doen, zonder iets te moeten bewijzen. En dat precies maakt dat we er intens van kunnen genieten.
Zo zie ik ook het huis: ik voel me zo blij als ik er ben, precies omdat het een huis is voor zovelen, voor iedereen die er komt. Ik ervaar het als een plek ontstaan uit een verlangen, zomaar geschonken, een manifestatie van de geest, …
Hoe heerlijk zou het zijn als ook de middelen uit de hemel zouden vallen…

We gaan vieren en toasten. Op onze nieuwe stappen. Op het vernieuwde tijdschrift. Op ons twaalfjarig bestaan. Op weer een nieuwe lente. Op Pasen. En vooral op ons huis. We beginnen met een viering over ‘het licht in ons’, nadien eten we samen en in de namiddag is er de officiële opening van het huis. Echt iedereen is welkom! Ook als je gewoon nieuwsgierig bent. We zullen je hartelijk ontvangen. Het programma van deze dag vind je verderop in het tijdschrift.

Aan ieder van jullie, beste lezers, wens ik een nieuwe lente, een nieuw begin.
Dat de geesteskracht in jezelf mag bloeien.

Kristin Vanschoubroek
Directeur vzw La Verna