artikel2015-02_clip_image002Brigitte Puissant
Mieke Van Damme en Aimé Deconinck
Lea De Vreese

Het was de tweede keer dat ik een abdijweekend met La Verna meemaakte in de periode van een lange burn-out. Vorig jaar leerde ik in Hurtebise Frank kennen en nu beleefden we het weekend als koppel. We konden ervaren hoe fijn het is om als koppel erkend en gedragen te worden door een gemeenschap.
Het was voor mij ook deugddoend en versterkend om te voelen dat ik een weg heb afgelegd sinds het vorig abdijweekend. Ik voelde meer kracht in mezelf om in interactie en verbinding te staan met de groep, terwijl ik vorig jaar eerder nood had aan stilte en persoonlijke bezinning. Er was toen ook nog veel verdriet.

Wat ik zo uniek vind aan La Verna-activiteiten is het samenspel tussen het persoonlijke en de verbinding met de groep. Alsof je eigen ziel meteen weerklank vindt en wordt gedragen. Of hoe twee polen samengaan: een persoonlijk proces en een groei in verbondenheid. En hoe mooi dat is, en hoe je dat voelt gebeuren.
Het valt me steeds op in de ontmoetingen met velen op zo’n weekend dat heel wat mensen veel hebben meegemaakt, getekend zijn door het leven, en daar bewust mee omgaan. Daardoor is er meteen écht contact mogelijk op een dieper niveau. Het gaat in La Verna niet om ons ‘psychosociale ik’, maar om wie we zijn als mens, in onze ‘naaktheid’. Dat matcht goed met een abdij, waar we ook naakt mogen staan in de aanwezigheid van God, voor wie niets moet, door wie we geliefd zijn om niet.

Heel mooi vond ik de getuigenis van de zuster priorin. Zij werd geroepen en probeerde te weerstaan. Maar wat haar riep, was blijkbaar sterker dan haar weerstand. In het ingaan op wat haar riep, vond ze haar geluk, ook al leek een kloosterleven haar in het begin niet bij haar passen.

Het beleven van het psalmzingen met de zusters en de heilige stilte in die mooie kapel brachten me tot het diepe bewustzijn dat het mooie in het leven me toekomt en gegeven is. Zoals ook Frank in mijn leven kwam vorig jaar, terwijl we geen van beide een relatie wilden. En toch was die roep, die gegevenheid daar. Een godsgeschenk!

Het mogen ontvangen beleefde ik ook in het mandalatekenen. Een geleide meditatie bracht ons in contact met onze diepste wens. Bij het vormgeven van die wens liet ik me leiden door de kleuren en door mijn handen. Toen ik klaar was, stond ik verbaasd van wat zo kleurig en zo betekenisvol op mijn blad stond, terwijl ik vind dat ik absoluut niet kan tekenen. De tekening sprak tot me, meer dan ik had kunnen vermoeden, over iets in mezelf dat ik nog niet had ontdekt. Bij het delen zagen de mensen in ons groepje nog allerhande elementen die voor mij zo juist aanvoelden en zo verrijkend waren dat ik innerlijk een sprong vooruit maakte. Ik werd me bewust van een nieuwe, zachte beweging in mijn leven.

De film ‘As it is in heaven’ bracht ons het bevrijdingsverhaal van een dirigent die een heel druk leven had geleid en na een hartstilstand weer in zijn geboortedorp gaat wonen. Daar probeert hij zijn droom te realiseren, namelijk door zang en muziek het hart van mensen openen. Het hoofdpersonage spiegelt mijn burn-out en mijn verlangen om te leven in eenvoud en in die eenvoud het echte leven te vinden. Daarnaast roept zijn zelfgave bij mij het kruisverhaal van Jezus op. Jezus die zijn leven gaf omwille van het échte leven. Het bloed van de stervende dirigent deed me denken aan het vergoten bloed van Jezus. Voor mij is deze film een verrijzenisverhaal. Het delen hierover in groep verdiepte mijn beleving van de film, en zo werden we weer rijker.

Zo was ook het hele weekend: we werden verrijkt, gevoed, vervuld, in beweging gebracht door een gezamenlijk bewustzijn dat verder reikt dan onze eigen ikjes, en dit in alle eenvoud en in een omgeving die het transcendente mede belichaamt.

Brigitte Puissant 

Samen met zusters
terugvallen op psalmen
klein in groot verhaal

Witte habijten
zingen aanhoudend vrede
draagvlak zonder eind

Zustergemeenschap
klein, gekromd, gat in de tijd
herbergt nog altijd

Brigitte Puissant

Als nieuwkomer in de groep wist ik meteen dat dit mijn ding was. De ruime blik van La Verna op spiritualiteit opent een wereld van vrijheid en dat is toch bijzonder. Het katholieke geloof is mij dierbaar, heel dierbaar zelfs. Toch voelde ik mij geen vreemde, het aanbod van La Verna vult mijn beleving heel sterk aan. Het eigentijdse en vooral het creatieve zijn een rijkdom voor mij. Het verzacht de striktheid van het kerkelijk gebeuren, waar ik me niet altijd in thuis voel. Ook de ontmoetingen met de mensen deden me zo’n deugd.
Ook Aimé, die een rasechte groepsmens is, is vol lof over de rijkdom van de gesprekken heen en weer.

Mieke Van Damme en Aimé Deconinck

 

aandachtige aanwezigheid
amandelzoete tederheid
hartverwarmende Liefde
een bron van stilte

alerte luisterbereidheid
allesomvattende vrijheid
bevrijdende woorden
het leven mag stromen

klanken vibreren
kleuren strelen
een nieuw veld kan zichzelf creëren
zich liefdevol verbinden met Hogere Werelden

Lea De Vreese