Annelies De BrabanderOp zoek naar een goede balans
Annelies De Brabandere en Franky De Cooman

Het thema van de voorbije inspiratiedagen kwam voor mij uiterst gelegen. Ik had nog maar net te horen gekregen dat mijn lichaam me ertoe aanzette meer (mentale) rust te nemen en naar meer balans in mijn leven te zoeken. Te midden van werk, opleiding, kleine kinderen en een druk sociaal leven is dat voor mij een hele uitdaging. Ik wil het zo graag allemaal (goed) doen, maar bots de laatste tijd tegen mijn grenzen aan.
Het programma zag er veelbelovend uit, dus schreef ik me snel in voor deze driedaagse. Zoals elk jaar genoot ik van het gezelschap van mijn lieve moeder en van andere mensen die door de jaren heen zielsverwanten zijn geworden. De sfeer zat meteen goed.

Met het inleidend woordje van Kristin ging de driedaagse van start. Ze had het over ons natuurlijke streven naar balans in onszelf, in onze relaties en in onze omgeving, en illustreerde wat er in de aankondiging stond: “In balans zijn betekent niet dat je leven vlak, rimpelloos en stabiel moet zijn. Het wil eerder zeggen dat je een kracht ontwikkelt waardoor je kan omgaan met de schommelingen die het leven met zich meebrengt.” Een mooi uitgangspunt vind ik dat, aangezien we in ons leven ook niet alles in de hand hebben of zelf kiezen. Sommige zaken overkomen ons.

In de eerste sessie kwam Marina Riemslagh aan de beurt. Zij had het over vrij en voluit leven door het gebruik van de techniek PER‐K en PSYCH‐K. Op haar website zegt ze hierover: “PER‐ K / PSYCH‐K is een techniek om ons leven in te richten zoals we het zelf willen. Alles waar stress op zit, maken we vrij. Het is toepasbaar op alle levensgebieden: werk, relaties, communicatie, … Belemmerende overtuigingen zetten we om in ondersteunende. […] Door PER‐K / PSYCH‐K kunnen we veranderen zonder heel ons verleden op te rakelen. […] Het is een techniek om ons verlangen te verankeren in onderbewuste automatismen. Zo geraken we als vanzelf open, creatief en vol mogelijkheden. In die zin is werken met PSYCH‐K of PER‐ K een levenskeuze om ons beste zelf te worden en het geluk dat iedere mens verdient te realiseren.”
De grondlegger van PER‐K / PSYCH‐K is Rob Williams. Hij bedacht een manier om stress in het onderbewuste te transformeren. Eerdere ervaringen kleuren immers onze werkelijkheid en zo’n 95 % speelt zich af in ons onderbewuste. Bij het ervaren van angst bijvoorbeeld is onze reactie een onderbewuste, automatische impuls op basis van overtuigingen. Iedereen heeft daarmee te maken, wat we geloven bepaalt wat we (niet) kunnen ervaren. Bruce Lipton schreef hierover het boek: ‘De biologie van de overtuiging’.
Na deze lezing was ik toch wel benieuwd en ik neem me voor om ooit zo’n sessie PER‐K / PSYCH‐K mee te maken.

’s Avonds genoten we van een zangmoment met Conny Vercaigne en Saskia Vermeeren. Naast hun mooie stemmen brachten zij ook muziekinstrumenten mee. Eenvoudige liederen uit verschillende culturen kwamen aan bod. Hun authenticiteit en enthousiasme straalden ze uit naar de deelnemers en zonder probleem kregen ze (bijna) iedereen aan het zingen.

De volgende voormiddag kwam Ilse Van den Daele aan het woord. Zij richtte in 2004 HSP Vlaanderen vzw op, een Vlaamse Vereniging voor Hooggevoelige Personen. Zij wil mensen sensibiliseren over dit onderwerp en schreef daarom samen met Linda T’Kindt het boek ‘Mijn kind is hooggevoelig’.
De grondlegster van deze theorie is Elaine Aron, psycholoog en zelf hoog sensitief. Zij schreef het intussen wereldbefaamde boek: ‘Hoog Sensitieve Personen. Hoe blijf je overeind in een wereld die je overweldigt?’. Maar liefst 20 % van de bevolking is hoog sensitief en daardoor onder meer bewuster, gevoeliger, ingetogener dan anderen. Deze mensen zijn echter ook sneller van slag door chaos, harde geluiden, mensenmassa’s, …
Op de website van HSP Vlaanderen wordt hooggevoeligheid als volgt omschreven: “Een HSP is iemand die gevoeliger is voor indrukken en prikkels van de buitenwereld dan gemiddeld. Hij of zij neemt subtielere nuances waar in bv. de lichaamstaal en stemmingen van anderen, is gevoeliger voor licht, geuren en geluiden, enz. Een HSP raakt daardoor sneller overprikkeld en heeft de behoefte zich terug te trekken op zichzelf. HSP is geen ziekte maar een karaktertrek met vele verschillende eigenschappen. Indien je er niet op de juiste manier mee leert omgaan (en dit kan voor iedere HSP anders zijn) kan deze karaktertrek de oorzaak zijn van zowel fysieke als psychische aandoeningen/problemen.
HSP’ers hebben nood aan rust om alle prikkels te verwerken die dagelijks op hen afkomen. Het is dus belangrijk om goed voor jezelf te zorgen en op tijd time‐outs in de lassen. De positieve kant van HSP is dat je het leven als heel intens ervaart en ook erg kan genieten van schoonheid, hartverwarmend contact en mooie (kleine) momenten.
Het was een plezier deze vrouw te horen en ik was ook blij dat dit thema op een inzichtelijke en concrete manier aan bod kwam.

In de namiddag maakten we kennis met Katrien Cornette, die een reflectie bracht over geluk in de dagelijkse werkelijkheid.
Ze bouwde haar betoog op rond de afzonderlijke letters van het woord ‘balans’. We kunnen die als volgt in praktijk omzetten:
B: beperken,
A: afstand nemen,
L: leunen,
A: aanvaarden wat onaf is,
N: in het nu leven,
S: stilte inbouwen.

Deze items komen overeen met de volgende eigenschappen:
‐ matigheid, zelfbeheersing, ingetogenheid,
‐ lankmoedigheid, geduld,
‐ vertrouwen,
‐ mildheid,
‐ vreugde in het nu,
‐ vrede.
Katrien dompelde ons tijdens de lezing onder in concrete praktijkvoorbeelden. Zo pleitte ze onder meer voor ‘zonder‐dagen’, dagen die we niet vol plannen om zo het onverwachte meer kans te geven. Verder gaf ze het advies om complexiteit om te buigen tot ‘één‐voud’ en ervoor te kiezen om één ding te doen en dat goed te doen. Ze stelde ook dat we best niet te veeleisend zijn voor onszelf en onszelf tussentijds al mogen belonen, ook wanneer iets nog niet perfect of af is. Ze haalde daarbij enkele voorbeelden aan als moeder in relatie tot haar kinderen. Deze mind‐ en liefdevolle manier van mild ouderschap sprak me erg aan.

’s Avonds zorgden Bart Lescouhier en Daniëlle Van Bakel voor een ontspannend dansmoment, waarbij we werden uitgenodigd om mee te gaan in de flow (neen, er werden geen jointjes uitgewisseld om deze staat te bereiken!) en zo in contact te komen met onze eigen ‘puurheid’. Dit koppel zorgde ook voor heerlijk fris water gedurende de driedaagse, dank daarvoor!

De volgende ochtend kregen we een terugblik in de tijd door Eddy Van Tilt. Hij sprak over ‘De schaduw van de verlichting. De westerse worsteling met welzijn’.
Volgens deze auteur kampen we in onze westerse maatschappij met een overdreven rationalisering en met de terreur van de ‘CCC’, namelijk overconsumeren (materialisme), overcontroleren (controlisme) en overconcurreren (individualisme). De dag dat we deze onbedoelde neveneffecten (willen) zien krijgt onze maatschappij een ‘boost van welzijn’. Om van welvaart naar welzijn te gaan, dienen we weer verbondenheid te ervaren, of zoals Eddy het treffend verwoordde: “Troosten is out – toasten is in!” Immers mensen staan hulpeloos in het leven, ieder mens wil dragen en gedragen worden.
Sinds God dood is, spreken we van de ‘allesman’: je moet alles uit dit leven halen want hierna is het gedaan. Enthousiaste mensen zijn echter vervuld van God. Volgens Eddy is geluk dan ook: met toewijding zorgen voor elkaar en voor je taak. Vanuit zijn levenservaring gelooft hij in de therapeutische kracht van de kleine goedheid of de helende echtheid van een goed contact. Vertrouwen is hierbij essentieel.

Luc Dewulf maakte ons tijdens de laatste lezing deelgenoot van de zoektocht naar ieders talenten en hoe je die kan ontdekken. Hij schreef hierover o.a. het inspirerende boek: ‘Ik kies voor mijn talent!’
Met een ontwapenende eerlijkheid en veel humor vertelde Luc over zijn eigen ontdekkingstocht. Hij bracht een hoopvol en positief verhaal, ook al leven wij in een tijd waarin veel mensen uitvallen door een burn‐out of bore‐out. Hij scherpte de pijnpunten aan en noemde het hebben van fijn werk een gedeelde verantwoordelijkheid van werknemers en werkgevers.
Sinds 1 september 2014 werd burn‐out wettelijk erkend in België. De werkgever wordt verplicht om preventieve maatregelen te nemen en de werknemer zal makkelijker hulp kunnen vragen. De nieuwe wet concentreert zich daardoor meer op het voorkomen dan op het genezen van burn‐outs. In dat kader heeft Luc momenteel, in samenwerking met de VDAB, een project lopen waarbij hij mensen begeleidt die op de rand van of midden in een burn‐out zijn terechtgekomen. Hij coacht hen om eerst te achterhalen waar ze goed in zijn en brengt hen vervolgens in contact met een potentiële werkgever. Werk dat aansluit bij je talenten is immers een plezier en draagt bij aan je geluk. Gelukkige mensen dragen vervolgens weer zinvol bij aan de economie en de maatschappij.
Het was een perfecte afsluiter voor een La Verna‐editie in het teken van een leven in balans. Vol goede moed en stof tot nadenken keerde ik moe van alle indrukken maar tevreden terug naar huis.

Annelies De Brabandere

Balans, een thema dat voor mij de laatste tijd serieus op de voorgrond kwam te staan. Balans zoeken tussen gezin en vrije tijd, tussen studeren en werken. Balans tussen ik en wij, tussen sociaal engagement en ervoor zorgen dat je niet opbrandt. Balans tussen verleden en toekomst. Weten dat, wanneer je in balans tracht te komen, je tot geen enkel ‘kamp’ behoort en je voor vele mensen een rare vogel bent wegens ‘niet passend in een hokje’. Beseffen dat je nooit helemaal in balans bent, dat het iets is waar je over kan waken, en dat je af en toe kan doorslaan. Gaat een rola‐bola artiest echt nooit op z’n bek? Deze verdiepingsdagen van La Verna kwamen als geroepen voor mij. Ik voelde dat allerhande dingen aan mij trokken en dat de balans wat heikel begon te worden…   Wat hou ik nu over aan de inspiratiedagen, wat hebben ze mij bijgebracht? Beseffen dat je het verleden niet mag ontlopen, maar dat je er ook niet mag blijven in hangen. Nog maar eens geconfronteerd worden met het feit dat je hooggevoelig denkt te zijn. Schitterende huis‐ tuin‐ en keukentips om dagdagelijks de balans te zoeken, vurig, vreugdevol en authentiek gebracht, onderbouwd en toch zo kwetsbaar herkenbaar. Zingen om je ziel te vullen, water en dans om je hart te doen springen. Talenten om niet weg te stoppen zoals het licht onder de korenmaat, sociale engagementen om ervoor te zorgen dat de wereld weer wat in balans komt.
En ten slotte: fijne, hartverwarmende contacten, geëngageerde, verdomd authentieke organisatoren. Een har(t)(d) verwarmende cocktail!

Franky De Cooman